قصه بازیگری که باید روحانی می شد!
کیت هنری: موزه سینما در ادامه انتشار سلسله نشست های تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز رضا رویگری بخشهایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر نمود.
به گزارش کیت هنری به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در ادامه انتشار سلسله نشست های تاریخ شفاهی، موزه سینما همزمان با زادروز رضا رویگری بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون قسمتهایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر نمود.
رضا رویگری با اشاره به اینکه حوالی بازار تجریش و امام زاده صالح متولد شده است، اظهار داشت: پدرم باغبان بود و خانواده بسیار مذهبی داشتم. بنابراین شناختی از سینما نداشتند، ازاین رو ورود من به سینما با پشتوانه خانوادگی اتفاق نیفتاد.
وی افزود: از همان کودکی که با دوستانم به سینما می رفتم به آنها می گفتم روزی عکس من در سردر سینما و روی پوستر فیلم ها نقش خواهد بست. اتفاقی که خنده دار به نظر می رسید و کسی فکرش را نمی کرد که من روزی هنرپیشه سینما شوم.
رویگری در جواب پرسش مسعود نجفی درباره ی چگونگی ورود این هنرمند به فعالیت در زمینه تلاوت قرآن و پیشه خوانندگی توضیح داد: پدر من فردی بسیار مذهبی بود و می خواست که من تحصیلات حوزوی را ادامه دهم. بنابراین به سوی تلاوت قرآن، تعزیه و بعد آواز سوق پیدا کردم. یادم می آید روزی گروهی که از مراکش به ایران آمده بودند به من گفتند که هیچگاه فکر نمی کردیم که در ایران فردی بتواند به این خوبی قرآن را تلاوت کند. من از صدای خوبی برخوردار بودم و افراد محله با صدای من و چند نفر دیگر سحر و افطارهای ماه رمضان را سپری می کردند.
نجفی به حضور رویگری در فیلم «عقاب ها» بعنوان یک شروع خوب در بازیگری اشاره نمود و رویگری نیز خاطرنشان کرد: نخستین تجربه من با فیلم «عقاب ها» رقم خورد و برای دومین تجربه نیز در فیلم «یوزپلنگ» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان بازی کردم. او من را در تلویزیون دیده بود. در آن سال ها من فعالیتهای زیادی در تلویزیون داشتم بگونه ای که هیچگاه بی کار نبودم. حتی در خیلی از نمایش ها بدون چشم داشت مالی حضور پیدا می کردم. اما بهترین کار من از نظر سینمایی فیلم «بوتیک» به کارگردانی حمید نعمت اله بود.
بازیگر «خانه خلوت» اظهار داشت: ایفای خیلی از نقش ها نصیب هر فردی نمی گردد. مانند نقش «کیان» در مجموعه «مختارنامه» که آقای میرباقری به عوامل این مجموعه گفته بود این نقش متعلق به رضا رویگری است و فردی دیگر را به من معرفی نکنید.
رویگری در انتها بیان نمود: من چندان به درس علاقه نداشتم بنابراین وارد دانشگاه نشدم. با این وجود حضور روی صحنه تئاتر برای من حکم حضور در یک دانشگاه را داشت و هر آن چه را که آموختم مدیون حضور بر صحنه تئاتر هستم.
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب