ناگفته های صدرعاملی از انتظامی و شکیبایی و پورعرب در موزه سینما
به گزارش کیت هنری، موزه سینما در ادامه انتشار سلسله نشست های تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز رسول صدرعاملی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما قسمتهایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر نمود.
به گزارش کیت هنری به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در ادامه انتشار سلسه نشست های تاریخی شفاهی موزه سینما، گفتگویی از رسول صدرعاملی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
من و پورعرب در فیلم «قربانی» همدیگر را درک نکردیم
رسول صدرعاملی در رابطه با حضور ابوالفضل پورعرب در فیلم «قربانی» اظهار داشت: پورعرب در این فیلم بازی بسیار خوبی داشت؛ او دارای نوعی تنش درونی و استرس هایی بود که من بعدها و با کسب تجربه های بیشتر از آن آگاه شدم.
وی افزود: بازیگری کار بسیار دشواری است به خصوص اگر بازیگر آگاهانه رفتاری را از خود بروز دهد و بداند وقتی تصویر او روی پرده سینما قرار می گیرد، چگونه دیده می شود. این مورد درک ویژه ای را طلب می کند و هر بازیگری نسبت به آن آگاه نیست. این که یک بازیگر تمام مدت به این مساله فکر کند که چگونه وارد پلان شده و از آن بیرون برود و از کدام منبع احساس خویش را تغذیه کند، موضوعی است که هنگام فیلمبرداری به چشم می آید. پورعرب از این موارد آگاهی داشت و زمانیکه در فیلم من حاضر شد، قبل از آن فقط در فیلم «عروس» بازی کرده بود و فورا پس از ان آمد سر فیلمبرداری «قربانی» و یکی از حسرت های من اینست که آ نطور که باید در آن فیلم من و پورعرب یکدیگر را درک نکردیم. ما با یکدیگر هیچ مشکل خاصی نداشتیم اما می توانستیم به یکدیگر کمک نماییم تا اتفاق بهتری صورت بگیرد.
کارگردان فیلم «شب» در رابطه با این اثر تیز بیان داشت: عزت الله انتظامی در این فیلم روی دیالوگ های خود بسیار حساس بود و اتفاق جالب برای من وجود نوعی رقابت میان خسرو شکیبایی و عزت الله انتظامی بود. اقتدار خسرو شکیبایی در لحظات در ارتباط با واکنش های وی نسبت به بازی مقابل بسیار برجسته بود. خسرو شکیبایی به شکل عجیبی اهمیت سکوت و چگونه شنیدن را می دانست. خوشبختانه جمع بسیار خوبی در آن فیلم شکل گرفته بود و امین حیایی مواظب همه چیز بود و در نهایت جایزه بهترین بازیگر را برای فیلم «شب» دریافت کرد.
ماجرای مخالفت و موافقت انتظامی در فیلم «شب»
صدرعاملی بیان نمود: در این فیلم مطابق برنامه ریزی انجام شده قرار بود فیلمبرداری به مدت چهل روز و در فصل پاییز صورت گیرد و نخستین لوکیشن ما ایستگاه راه آهن بود. یادم می آید ساعت پنج عصر به لوکیشن رفتیم. زمانیکه کار به پایان رسید، دیگر بامداد شده بود و زمانیکه از لوکیشن بیرون آمدیم، چیزی در حدود نیم متر برف روی زمین نشسته بود و جالب این که چنین اتفاقی در بیست و پنج سال قبل سابقه نداشت.
وی با اشاره به اینکه شصت درصد فیلم باید در لوکیشن های خارجی فیلمبرداری می شد، اظهار داشت: زمانیکه به هتل بازگشتیم آقای انتظامی را صدا زدم و به او گفتم من مجبورم به فیلمبرداری ادامه دهم و باید در طول سه روزی که بارش برف ادامه دارد، تمام نماهای در ارتباط با لوکیشن خارجی را بگیرم. عزت الله انتظامی تعجب کرد و این کار را نشدنی می دانست اما اگر به فیلمبرداری ادامه نمی دانیم، کار به شکل کامل تعطیل می شد. او از من خواست تا کمی در رابطه با مبحث فکر کند و بعد از یک ساعت با من تماس گرفت و موافقت خویش را اعلام کرد.
صراحت نسل جدید ما را کمی عصبانی می کند ولی...
کارگردان «زندگی با چشمان بسته» اظهار داشت: از فیلم «دختری با کفش های کتانی» دخترانی در فیلمهای من حضور دارند که دست به تصمیم گیری می زنند و این مورد به علت شرایط روز جامعه است. در دهه ۷۰ دختر فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» می خواهد فردی مقاوم باشد و روی تصمیمی که گرفته پافشاری می کند و می ایستد و ما به خوبی متوجه می شویم که این تصمیم می تواند او را نجات دهد اما امروز شرایط دیگر این گونه نیست و نوعی عدم تعادل جدی و سرگشتگی در رفتار و کردار نسل جدید به چشم می خورد.
صدر عاملی بیان داشت: تعریف بچه های دهه ۸۰ و ۹۰ از زندگی، عشق، رفاقت، جامعه، دوست داشتن و نفرت بسیار متفاوت تر از بچه های متولد دهه های ۶۰ و ۷۰ است. نسل جدید دارای یک فاصله معنادار با نسل پیشین خود است. من به متولدین نسل جدید علاقه بیشتری دارم به این علت که شاید آنها به علت نوعی صراحت، کمی ما را عصبانی کنند اما دارای صداقت و عدم ریاکاری در رفتار هستند که در نسل دهه های ۶۰ و ۷۰ نبود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب