در قالب یك یادداشت مطرح شد؛
نگاهی به مستند شرور
به گزارش کیت هنری، یک فعال رسانه ای در یادداشتی به خصوصیت های مستند شرور که در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد، پرداخته است.
به گزارش کیت هنری به نقل از مهر، محمد تقی زاده فعال رسانه ای در چارچوب یک یادداشت به مستند «شرور» ساخته پارسا انصاری پرداخت. این مستند در قسمت مسابقه ایران چهل ویکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران به نمایش درآمده است. متن این یادداشت به شرح زیر است:
«مستند «شرور» مستند ساده و روانی است و مشابه خیلی از مستندهای سینمای ایران با یافتن سوژه ای بدیع به روایت زندگی آن پرداخته است. مستندساز به سراغ یک پیرمرد تنها رفته که همسر و فرزندانش او را ترک کردند و او هر سال همزمان با ایام محرم در تعزیه امام حسین (ع) نقش عمر بن سعد را بازی می کند. گویی اخلاق و رفتار این کاراکتر نمایشی در جلد این پیرمرد فرو رفته یا برعکس، اخلاق و رفتار ناخوشایند او سبب نزدیکی او به این نقش و ایفای قابل قبول آن در سالیان متمادی شده است.
مستند، طبق الگوی رایج در مستندسازی از راه مصاحبه با خود سوژه، روایتگری خویش را شروع و ادامه می دهد اما نکته مهم این بوده که پارسا انصاری و گروه سازنده «شرور» توانسته، خوب از این پیرمرد تنها حرف بکشد و لحظات مهمی را ثبت کرده که با در کنار هم قرار دادن پازل گونه آن، روایت دراماتیک جذابی ساخته است و نکته تمایز و افتراق این مستند با برخی مستندهای این چنینی همین توانمندی فیلمساز در دراماتیک کردن ایده اولیه است.
هر چه پیش می رویم، دنبال کردن قصه این کاراکتر جذاب تر می شود. هدایت مسیر گفتگوها از جانب فیلمساز با آگاهی و تسلط انجام شده و کنار هم قرار دادن این بخش ها در کنار هم، ساختار دراماتیک مستند را شکل می دهد برای مثال شاهد رفتار سرد، خشن و حتی غیرانسانی و بی رحمانه پیرمرد با همسر و آشنایان هستیم. او دست به دعوای خوبی دارد و زود عصبانی می شود اما فیلمساز توانسته در بین این همه تاریکی و سیاهی، بخش های سفیدی هم به شخصیت او اضافه کند تا در نهایت با یک چهره خاکستری و باورپذیر طرف باشیم که با وجود سنگ دلی های ظاهری، دل نازکی هم دارد. ورود پرنده کوچک به خانه پیرمرد چه سهوی و چه عمدی، سبب تطهیر چهره خشن او شده است. برخورد عطوفت آمیز او با پرنده توانسته وجوه دیگر شخصیتی پیرمرد را عیان کند و این قطعا از هنرمندی های گروه نویسندگی و کارگردانی بوده که قادر بوده از یک چهره به ظاهر سیاه و خشن، تصویری خاکستری با بارقه هایی از انسانیت به نمایش درآورد.
مدل گفتگوها، تدوین و روند داستانی شکلی شیرین و فانتزی پیدا کرده هر چند اصلاً با بی مزگی و لودگی همراه نیست. این اندازه نگه داشتن انصاری در مقام فیلمساز از دیگر مزیت های فیلم است که سبب همراهی بیشتر مخاطب و باورپذیری کار شده است. تماشاگر به تدریج داستان بازیگری پیرمرد در نقش عمر سعد و زندگی شخصی او را از راه تصاویر نزدیک و گفتگو با او می بیند و فراز و فرودهای زندگی او از جدایی از همسر تا برخورد بد مادر به مخاطب معرفی می شود. گزیده این گفتگوها و کنار هم قرار دادن آنها کنار هم سبب شده زندگی یک فرد به ظاهر عادی و معمولی برای مخاطب مهم شود و این هنرمندی فیلمساز در پرداخت سوژه و پردازش شخصیت را نشان داده است.
در نهایت، میتوان نخستین ساخته فیلمساز ۲۵ ساله تهرانی را که پیش از این، یک فیلم کوتاه داستانی با عنوان «عروس کشون» از او به نمایش درآمده است، فیلمی قابل قبول و پارسا احمدی را از چهره های مستعد در زمینه مستند و داستانی دانست که به فراز و فرودهای دراماتیک و تعلیق داستانی آگاه است و آثار بعدی او با همین روال، می تواند کنجکاوبرانگیز باشد.»
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب