روایت مهر از نواهای عاشورایی-۱۲؛
قصه تولید یک آلبوم با نوای سلیم موذن زاده
کیت هنری: عاشورا شعری همچون مجموعه های معتبر در زمینه نواهای در رابطه با سوگواری حضرت سیدالشهداست که یک دهه قبل توسط مرکز موسیقی حوزه هنری با نی حسن کسایی و تعدادی دیگر از هنرمندان منتشر گردید.
خبرگزاری مهر -گروه هنر-علیرضا سعیدی: عرصه تولید آثار موسیقایی در رابطه با مضامین و رویدادهای مذهبی و اعتقادی همیشه جزو پرطرفدارترین و در عین حال پرچالش ترین عرصه های فرهنگی هنری کشورمان بوده است که طی سالهای متمادی دوشادوش سایر کارهای فرهنگی هنری در رابطه با این مساله مورد توجه مخاطبان و هنرمندان قرار گرفته است.
تولیدات این حوزه بااینکه همیشه در معرض بهتان های فراوان همچون «سفارشی بودن» قرار داشته اند اما به سبب حس و حال موجود در آنها که برگرفته از باورها و اعتقادات نهفته در ضمیر خیلی از مخاطبان بالقوه است، در بیشتر موارد فعالیت در این عرصه را با استقبال هنرمندان مواجه کرده است.
همزمان با ایام سوگواری سیدالشهدا (ع) بر آن شدیم تا نگاهی اجمالی به تولیدات موسیقایی مختلف در رابطه با قیام عاشورا در کشورمان در قالب های گوناگونی چون آلبوم، موسیقی متن فیلم و سریال، اجرای زنده و مواردی از این دست داشته باشیم. در این چارچوب آنچه مورد توجه قرار گرفته و می گیرد، فقط مرور و یادآوری آثار برجسته حوزه موسیقی «عاشورایی» است که در سالهای دور و یا نزدیک تولید و در بازار موسیقی عرضه شده اند. آثاری که طبیعتاً تعدادی از آنها از درجه کیفی ممتاز برخوردار بوده اند و شاید برخی دیگر با انتقاداتی هم در موعد انتشار به لحاظ موسیقایی و محتوایی مواجه بوده اند اما همه در یک وجه اشتراک دارند و آن ماندگاری در حافظه جمعی دل بستگان اباعبدالله (ع) است.
در دوازدهمین قسمت از سلسله گزارش «روایت مهر از نواهای عاشورایی» که همچون دوره های گذشته طی ایام محرم و صفر پیش روی مخاطبان قرار می گیرد به سراغ آلبوم «عاشورا شعری» همچون مجموعه های معتبر در زمینه موسیقی و نواهای در رابطه با سوگواری حضرت سیدالشهدا رفتیم که یک دهه قبل توسط مرکز موسیقی با تدوین و اجرای اصغر فردی در قالب اثری دو زبانه به زبان های ترکی آذربایجانی فارسی با نواخوانی زنده یاد سلیم مؤذن زاده اردبیلی و صدای مرحوم سید محمد حسین شهریار پیش روی شنوندگان قرار گرفت.
در این آلبوم که بخش هایی از آن از موسیقی متن فیلم «آوار» اثر ناصر چشم آذر انجام شده حسن کسایی نوازنده نی و نعیم الاحمد نوازندگی فلوت عربی را به عهده داشتند.
«مدح عربی امام حسین (ع)» با اجرای مرحوم سلیم مؤذن زاده، «مقدمه در پیرامون ادبیات رثایی آذربایجان»، «مرثیه ای از استاد شهریار» با صدای شاعر و نوای مرحوم سلیم مؤذن زاده، «شباهنگ» با شعری از مرحوم میرزا عبدالرحیم هندی، شعر رثایی از استاد شهریار با صدای مرحوم سلیم مؤذن زاده، «شعر رثایی» از میرزا عبدالرحیم هنری، غزل نوحه فارسی «کاروان کربلا» از مرحوم شهریار با صدای مرحوم سلیم مؤذن زاده، «شعر رثایی» از حالی اردبیلی، نوحه استاد سلیم مؤذن زاده، «شعر رثایی» از ثریا، «شعر رثایی فارسی بخواب اصغر» با صدای استاد شهریار، ابیاتی از مثنوی «آتشکده» اثر میرزا محمدتقی حجت الاسلام (نیر تبریزی)، غزل نوحه اثر واقف سرابی و روضه خوانی استاد سلیم مؤذن زاده همچون قطعاتی هستند که در این آلبوم عاشورایی پیش روی مخاطبان قرار گرفته اند.
برای شنیدن یکی از قطعات آلبوم اینجا را کلیک کنید.
اصغر فردی تدوین گر این آلبوم موسیقایی در یادداشتی مشروح پیرامون این اثر نوشته است.
برحسب اولین شکل پذیری جدی سیاسی و حصول اقتدار حکومتی مذهب حقه امامیه اثنی عشریه جعفری در آذربایجان و شروع اعتلا فرقه ناجیه به مرکزیت این واحد جغرافیایی ایران، جزم ترین عزم در جهت اشاعه شیعه – چه از حیث ابعاد گوناگونی فرهنگی آن و چه از جهت اجتماعی و سیاسی و البته که با تمرکز قدرت اقتصادی و نظامی به مثابه اسباب و ابزار تامین تحرکات فرهنگی و اجتماعی – سیاسی – در آذربایجان سامان یافت.
تبریز با وجود احتواء واپسین قلاع و استحکامات مذهب تسنن در ایران، بلافاصله با انتضاج حکومت مقتدر صفویه توانست شتابی محیر و خیره کننده ای را در دگردیسی به تشیع و انکشاف منویات این طریقه حقیه بر دور و گذر خود تحمیل کند. هم بدین جهت بود که به سرعت مکاتب و مکاتیب فقهی و حکمی و اخباری و قرآنی در تبریز متشکل شد و جامعه انسانی خطه مشارالیه سوار بر گذر شهور و دهور به تربیه و تقویه و تحویل عالمان دین در زمینه نو آئین و نو اندیشانه ها اهتمامی شتابنده کرد.
نخست دامنه فقه اللغه عربی در پهنای لازم – شامل فرهنگ نویسی، تدوین و تحشیه متون نحوی گسترانده شد. سپس بساط و بساتین دانش های قرآنی از ترجمه و علوم حاشیه ای لازم برای تفسیر مانند رجال و اخبار پهناور و ثناور گردیدند. آن گاه مشارب فلسفی، کلامی و منطق- به مثابه مفتاح و مبنای آن علوم – مکون و مدون گردید. بعد از آنکه نامی ترین ملایان، مجتهدیم، مراجع و متفکرین مذهبی از این واحد برخاست و این سنت حسنه الی یومنا هذا درحال حیات است. در بستری چنان، مردمی چنین نیز پدید امد که در یوم الّتسابق و الّرهان آشنایی با مبانی و معارف دین حنیف و ملزمه های صیانت از کیان آئین شریف از دیگر آحاد اجتماعی نظیر و دور و نزدیک گوی سبقت ربودند.
یکی از بارز ترین مظاهر تجلی این صیانت از منویات شیعه همانا تکریم و تبجیل دوده و ابلاغ مکارم آن دوات مقدس در همه شئونات بود. تا همین سی و چند سال پیش – که عزاداری به تبع شهادت های جمعی و قتال های توده ای متعاقب تجاوز نظامی عراق و دیگر ابتلائات داخلی سبب تعطیل آنرا فراهم آورد – عید بَرات (نیمه شعبان) در تبریز با طنطنه و همینه ای بی عدیل و بی بدیل برگزار می شد.
اهالی محلات و کسبه و تجار و اصناف با تمهید و هزینه خود درو پیکر شهر را به اعلا درجه آذین می کردند و شاید بدین نَمَط در ببطن این شکوه، وجه قیاس با اعیاد دولتی و دهن کژی به طبقه حاکم جائر نیز مستتر بود. همین طور آئین های متوالی تعزیه آل عبا در غره محرم و سلخ صفر چنان مطنطن و مهیمن اجرا می شد که بی کمترین تحرکی مخاصم، تمام ارکان حکومتی و ضعیت آماده باش می گرفتند.
دسته جات «شاخسی»، «عرب»، «عجم»، «زنجیرزنان»، «سینه زنان» و «شبیه خوانی ها» و «ذولجناح خوانی ها» به وجه بی مثالی در منتهای جلال و جبروت نواخوانی و مویش گری می کردند. اینگونه مراسم را اولین منبع تغذیه، اشعار نوحه و نغمه های نوحه گری و نوحه خوانان می بود. این بستر بِشکوه نیز در غایت غنا مُتدارک مُفتَرَض الطاعه دانسته و اوراق زرینی در ادبیات شیعه رقم زده اند.
دسته ای جز مراثی و ذکر مصائب آل کسا شعری نسروده اند و گروهی در کنار دیوان اشعار سائره دست کم یک دیوان کامل نوحه ساخته اند و زمره ای در موضوعات برجسته ذیل مصائب و مناقب چکامه هایی چند آفریده و کتاب بسته اند. تا ادبیات اغنایی پدید آمده است که می بینی و می خوانی و می شنوی. می توان همه آحاد تاریخ ادبیات ترک ایران تاریخی از عمادالدین نسیمی تا شهریار- را در عداد و شاعران دوده آورد. این همه باعث شده است که ادبیات مرثیه شیعی ترکی در بین ادبیات السنه ثلاثه اسلامی (عربی – فارسی – ترکی) افتخار شوکت سرآمدی را استملاک کند.
بی دل و عدیل این حجم کیفی و کمی شعر رثائیه را نه در شعریات عربی و نه در ادبیات فارسی می توان جست. بدیهی است که این مویه های غریبانه را مویه گرانی بایست که در الحان و تغنیات غمگیمن ایقایش کنند. در این عرصه نیز به گواهی واقعات نوحه گری ترکی چیزی در هیأت و دسته جات تعزیه ترکان را ترجیح می دهند. گاه بینی عزاداران فارس و لر و گیلگ و تات و تاجیک علیرغک قلت درک ترکی چنان با شنودن نوحه ترکی اشک بارند که گویی فاصله های اندگ تفاوت لغوی و حجابات نازک فرق کلامی دریده و از میان برخاسته و همه در یک مفهوم و اندوه و اندیشه مستحیل و مستغرق اند.
برای شنیدن یکی دیگر از نواهای عاشورایی این آلبوم اینجا را کلیک کنید.
منبع: كیت هنری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب