درگذشت یك هنرمند در 92 سالگی
كیت هنری: «كلود لنزمن» كارگردان، مستندساز، فیلمنامه نویس و ژورنالیست سرشناس فرانسوی در سن ۹۲ سالگی در شهر پاریس دارفانی را وداع گفت.
به گزارش كیت هنری به نقل از گاردین، نام این سینماگر فرانسوی همواره با مستند «شوآ» محصول سال ۱۹۸۵ گره خورده است، اثری با مدت زمان بیش از ۹ ساعت كه نتیجه ۱۱ سال پژوهش و مستندسازی او از مبحث هولوكاست بوده است.
این مستند ۵۴۴ دقیقه ای (۹ ساعت و چهار دقیقه) كه بعنوان یكی از بلندترین فیلم های تاریخ سینما شناخته می گردد شامل مصاحبه های این كارگردان در اردوگاه های مرگ در لهستان است و غالبا با دوربین مخفی ضبط شده است. این فیلم جوایز فراوانی به دست آورد و البته انتقاداتی را هم در لهستان و آمریكا به همراه داشت.
«لنزمن» بعدها از آرشیو بزرگ ۳۵۰ ساعته خود برای مستند «شوآ» برای پرداختن به دیگر داستان های مربوط به هولوكاست بهره برد و در سال ۲۰۰۱ مستندی تحت عنوان «اردوگاه مرگ سوبیبور: ساعت ۴ پس از ظهر ۱۴ اكتبر ۱۹۴۳» را ساخت و این فیلم در بخش غیررقابتی جشنواره كن آن سال رونمایی گردید.
در ان زمان یكی از شبكه های تلویزیونی آمریكا برای ساخت فیلم بلند "فرار از سوبیبور» سرمایه گزاری نموده بود اما «لنزمن» قصد داشت نسخه مستند این داستان را بر مبنای یك تك مصاحبه بسازد.
وی همواره مخالف سرسخت فیلم داستانی بلند برای پرداختن به مبحث هولوكاست بود و معتقد بود هولوكاست را هیچگاه نباید از دریچه داستانی نگاه كرد و "تصویر خلاقیت را نابود می كند".
تكنیك «لنزمن» در ساخت آثارش بسیار جالب بود چون كه وی به قول بعضی از افراد از خشونت هم برای مجبور كردن مصاحبه شونده های خود استفاده می كرد تا آنها را وادار كند وحشتناك ترین تجارب را به یاد آورند.
«بازدید كننده ای از لیوینگ» (۱۹۹۷)، «گزارش كارسكی» (۲۰۱۰) و «آخرین ستمگر» (۲۰۱۳) از جمه فیلم های دیگر از آثار «گلود لنزمن» هستند كه بر مبنای مجموعه مصاحبه های وی در مستند «شوآ» تولید شده اند.
مستند «شوآ» تاثیر بسزایی بر روی مورخان و دانشجویان مبحث هولوكاست تولید كرد اما تماشای آن تنها به تلویزیون و جشنواره ها محدود شد و هیچگاه همچون فیلم های پرهزینه ای چون «فهرست شیندلر» و «انتخاب سوفی» در سطح گسترده اكران نشد.
«كلود لنزمن» ۲۷ نوامبر ۱۹۲۵ در خانواده ای یهودی در پاریس متولد شد. والدینش وقتی وی تنها ۱۲ سال داشت از هم جدا شدند و او به همراه خواهر، برادر و پدرش به زندگی در منطقه "اوورنی" فرانسه ادامه دادند.
«لنزمن» در سن ۱۸ سالگی و در جریان اشغال فرانسه به جریان كمونیست های مقاومت ملحق شد و همراه پدر و برادرش مبارزه می كرد و به سختی از دست نیروهای گشتاپو گریخت. مادر او هم چندین بار دستگیر شد اما توانست از دست نازی های آلمانی فرار كند. گرچه «لنزمن» خودش هیچگاه دستگیر نشد اما تجارب وی در طول آن سالها دستمایه ساخت مستند «شوآ» شد.
بعد از جنگ وی به تحصیل در رشته فلسفه در دانشگاه توبینگن آلمان پرداخت و مدتی هم در دانشگاه آزاد برلین تدریس می كرد. «لنزمن» سپس بعنوان ژورنالیست نشریه «لوموند» درحوزه آلمان شرقی آغاز به فعالیت كرد و به دعوت «ژان پل سارتر» برای همكاری در مجله «عصر جدید» دعوت شد و بعنوان دوست نزدیك «سارتر» و «سیمون دو بووار» بعنوان یكی ازچهره های نخبه چریان چپ گرای فرانسه شناخته شد كه از مخالفان جدی جنگ فرانسه در الجزایر بود.
وی در سال ۲۰۱۳ موفق به كسب جایزه خرس طلای افتخاری از جشنواره برلین شد و در سال ۲۰۰۶ هم نشان لژیون دونور فرانسه را دریافت كرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب