از ناپلئون تا فلش ؛
10 فیلم مهم سال 2023 که انتظارها را برآورده نکردند
کیت هنری: تعدادی از فیلم های سال 2023 که خیلی ها انتظار اکرانشان را می کشیدند، نتوانستند انتظارها را برآورده کنند و طرفداران شان را ناامید کردند.
به گزارش کیت هنری به نقل از اسکرین رنت، ۲۰۲۳ در مجموع سال خوبی برای سینما بود، اما تعدادی از پروژه های مورد انتظار نتوانستند انتظارها را برآورده کنند. درست است که کوشش برای جلب رضایت همه هیچ گاه به نتیجه نمی رسد، اما درباره ی تعدادی از فیلم ها پیشاپیش این انتظار وجود دارد که جزو بهترین ها باشند. ۱۰ فیلمی که نه فقط از جای گرفتن در لیست بالاترین ها جاماندند بلکه منتظران را ناامید کردند در اینجا لیست شده اند.
در این لیست بلاک باسترهایی که تلاش می کنند خواست طرفداران را پیش بینی کنند و بنا بر این اغلب از شخصیت ها و روایت غافل می شوند، برخی فیلم هایی که پتانسیل بالایی داشتند اما به سبب نادرستی های تاریخی، زمان نمایش و استفاده بیش از اندازه از نوستالژی، ناامیدکننده ظاهر شدند، جای گرفته اند.
برخی از فیلم ها که برای توجیه بودجه های گزاف و زمان طولانی تولید تلاش می کردند هم طرفدارانی را که انتظار چیزهای بیشتری داشتند ناامید کردند. چند فرنچایز بزرگ که به طور معمول بسیار قابل اعتماد هستند هم به شدت شکست خوردند.
فیلم ها، خصوصاً آنهایی که متعلق به فرنچایزهای قدیمی هستند، می توانند در مقابل وزن انتظار کم بیاورند. عوامل زیادی وجود دارد که می تواند منجر به ناامید کردن یک فیلم شود.
ناامیدکننده ترین فیلم های ۲۰۲۳ می توانستند فوق العاده باشند، اگر به شکلی متفاوت عمل می کردند، اما بجای آن به نمونه هایی از پتانسیل هدر رفته بدل شدند.
۱۰. «ناپلئون»
«ناپلئون» نتوانست آن فیلم بیوگرافی مفصلی که قول داده بود باشد
در حالی که ریدلی اسکات و خواکین فینیکس بیش از ۲۰ سال بعد از موفقیت «گلادیاتور» باردیگر کنار هم قرار گرفتند، اما نتیجه همه را به چالش کشید. «ناپلئون» فیلم وحشتناکی نیست، اما طرفداران منتظر یک درام تاریخی حماسی بودند که ظهور و سقوط یکی از تأثیرگذارترین چهره های اروپا را مستند کند. متأسفانه، نادرستی های تاریخی ناپلئون، طرفداران این ژانر را مخالف آن کرد و صحنه های جنگ و داستان عاشقانه اش آنقدر جذاب نبودند که مخاطب عام را با خود همراه کند. در صورتیکه این فیلم کمی قبل از شروع فصل جوایز سینمایی اکران شد، تمام عوامل موفقیت در فصل جوایز را داشت، اما محصول نهایی بسیار ضعیف بود.
۹. «سریع X»
بدلکاری های فراوان، اما روایتی ضعیف
«سریع و خشمگین» در سالهای اخیر کاهشی ظاهر شده است. بعد از از دست رفتن غم انگیز پل واکر، این فرنچایز در هر قسمت جدید، مخاطرات و پوچی را بیشتر می کند. مثل همه قسمت های پیشین، «سریع X» دو یا سه صحنه اکشن واقعاً اعجاب انگیز دارد، اما طرح کلی آن به شدت ضعیف است. جیسون موموآ تمام تلاشش را می کند تا با اجرای فوق العاده در نقش دانته، شخصیت شرور پر زرق و برق و در عین حال تهدیدآمیز، جاذبه فیلم را بالا ببرد، اما حضور او در مقابل دیالوگ های بی معنا نتیجه بخش نیست. طرفداران این فرنچایز همه هرج و مرج فیلم های قبلی را در آن یافتند، اما یک روایت قانع کننده را نه.
۸. «رنفیلد»
یک داستان عالی که به یک فیلم متوسط بدل شد
در این فیلم نیکلاس کیج در نقش یک خون آشام، با نیکلاس هولت به عنوان آشنای او همراه شده است. بنظر می رسد دستورالعملی برای خلق یک کمدی ترسناک عالی وجود داشته باشد، اما «رنفیلد» هیچ گاه عمیق تر نمی رود. رنفیلد می فهمد رابطه اش با استادش وابسته و سمی است، بدین سبب تصمیم می گیرد راه خودش را شکل دهد. تصمیم رنفیلد برای بیرون آمدن از سایه دراکولا منعکس کننده تصمیم ضعیف فیلم برای تنزل دادن کیج به یک نقش کوچکتر است. او به وضوح از نقش خود به عنوان یک هیولای فیلم B لذت می برد، اما زمان کافی به وی در فیلم داده نمی شود و در صورتیکه می توانست باکس آفیس را بگیرد، پر از غم و اندوه غیرقابل تصور به کارش خاتمه داد.
۷. «فلش»
۹ سال برای ساخت فیلم کافی نبود
«فلش» که به سبب مشکلات ساخت و ادامه مشکل داشت با بازیگری که سقوط گسترده ای را تحمل می کرد، پیش از شروع محکوم به فنا بود. مایکل کیتون با بازی مجدد در نقش بتمن، جرقه ای از شادی می آفریند و سوپرگرل نیز جذاب ظاهر می شود، اما توطئه گیج کننده، ماجراجویی چندجهانی را متوقف می کند. با وجود چیزهای زیادی برای دوست داشتن این فیلم نمی تواند اکشن جاه طلبانه اش را که گاهی اوقات به شدت تزلزل می کند، جبران کند.
۶.« ایندیانا جونز و گردونه سرنوشت»
یک نماد اکشن بسیار عالی ولی ناکافی
ایده سفر در زمان هم نمی تواند این فیلم را به روزهای باشکوه سه گانه اصلی بازگرداند. هریسون فورد مثل همیشه جذاب است و چند سکانس اکشن با تنش واقعی در فیلم وجود دارد که تعقیب و گریز هیجان انگیز توک توک در کوچه های باریک طنجه همچون آنهاست. پایان بحث برانگیز «ایندیانا جونز و گردونه سرنوشت» برای برخی بسیار دور از ذهن است، هرچند در طول فیلم گره های داستانی مناسبی وجود دارد؛ اما کلاه و شلاق نمادین به تنهایی چیزی نیست که ایندیانا جونز را تا این حد محبوب کرد.
۵. «آرزو»
آرزویی که جشن تولد ۱۰۰ سالگی دیزنی را خراب کرد
«آرزو» با تلفیقی از انیمیشن های سه بعدی و دو بعدی، به عنوان بازگشتی به دوره افسانه های کلاسیک تاریخی دیزنی به بازار عرضه شد؛ اما بجای آن به یک تمرین بازاریابی بی ظرافت تبدیل شد. «آرزو» نقطه پایان منطقی وسواس سینمای مدرن با نوستالژی است، و تراژدی واقعی این است که وقتی می کوشد مسیر خودرا بسازد، هنوز زوزه هایی از آن جادوی ناملموس دیزنی را در خود دارد و البته ریتم موسیقی متن فیلم فراموش نشدنی است.
۴. «نقاشی»
پیش فرضی عجیب با اجرائی درهم
معلوم نیست که فیلم «نقاشی» می خواهد یک کمدی پر سر و صدا باشد یا یک مراقبه متفکرانه در مورد پیری و ارزش هنر. این فیلم شبیه یک بیوگرافی از باب راس است، اما فقط از نقاش محبوب تلویزیون الهام گرفته است. شخصیت جذاب اوون ویلسون بطورکامل با آرامش شبه درمانی باب راس مطابقت دارد، بدین سبب فیلم پتانسیل این را داشت که یک کمدی عجیب و غریب و خوش بینانه باشد اما متأسفانه، لحن ناهماهنگ و شوخی های کم رنگ آن، فیلم را به یک پریشانی وحشتناک بدل می کند. «نقاشی» پتانسیل یک فیلم عالی را دارد، اما مطمئن نیست می خواهد یک کمدی جنون آمیز باشد یا یک مراقبه متفکرانه در مورد پیری و ارزش هنر. در نهایت، هر دوی این اهداف را از دست می دهد و بلاتکلیفی آن منجر به یک خط داستانی درهم می شود که شفافیتی ندارد.
۳. «آخرین رقص مایک جادویی»
جادو در آخر فرنچایز محو می شود
طرفداران تماشای چانینگ تیتوم از تماشای وی در «آخرین رقص مایک جادویی» لذت خواهند برد، بااینکه شاید نه به اندازه ۲ فیلم اول. برای علاقه مندان به سینما، «آخرین رقص مایک جادویی» به غیر از یک روایت عاشقانه چیزی دیگری در چنته ندارد و تنها به رابطه مایک با یک تاجر ثروتمند با بازی سلما هایک تبدیل می شود. اگر این کوشش برای جذب مخاطب گسترده تر بوده است، باید گفت فیلم به طرفداران اصلی خود بی احترامی می کند. اگر تلاشی برای یک داستان عاشقانه است، غیراصولی و ضعیف اجرا شده است.
۲. «بهشت احمقان»
طنزی بدون نیش
چارلی دی بیشتر با فیلم «همیشه آفتابی در فیلادلفیا» شناخته می شود، اما او همین طور استعدادهای خودرا از تلویزیون به پرده سینما برده است. نخستین تجربه کارگردانی او «بهشت احمقان» درباره ی مردی گنگ است که به سبب شباهت ظاهری اش با یک بازیگر درجه یک، در کانون توجه هالیوود قرار می گیرد. فیلم لحظات خنده داری دارد و می تواند یک فیلم باستر کیتونی در قرن بیست و یکم باشد، اما این صحنه ها بدون زیرمتن مناسب برای کار منسجم کنار هم قرار گرفته اند و فیلم قادر نیست جایگاه کمدی خودرا به دست آورد و بیشتر شبیه کنارهم گذاشتن مجموعه ای از طرح ها ظاهر می شود.
۱.« مرد مورچه ای و زنبورک: شیدایی کوآنتومی»
ناامیدی مارول و ضرورت آماده کردن زمینه برای فیلم های مهیج بعدی
به غیر از «محافظان کهکشان ۳»، مارول سال ناامیدکننده ای را پشت سر گذاشت و هم «مارول ها» و هم «مرد مورچه ای» جدید بسیار کمتر از حد انتظار ظاهر شدند و در «شیدایی کوانتومی» شخصیت شرور فیلم یعنی کانگ با بازی جاناتان میجرز اصلاً آن چیزی که باید باشد نیست … کوانتومانیا مجموعه ای از نمایش و مناظر شیک و حداکثری است و وقتی جلوه های ویژه خوب است، همه چیز خیلی خوب است، اما وقتی بد است، به طرز خنده داری زشت می شود و داستان را در راه خود متوقف می کند.
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب