روایتی از سختی های ساخت یك فیلم آخر زمانی در ایران
به گزارش كیت هنری كارگردان فیلم «ماهی و بركه» با انتقاد از سختی های گرفتن مجوز در وزارت ارشاد، اظهار داشت: برای ساخت فیلم جدیدم كه آخر زمانی است، آن قدر مرا اذیت كردند تا در نهایت مجبور شدم با كشور ثالثی قرارداد ببندم و مقرر است فیلم را بعد از اختتام كار به آنها بفروشم.
علی براتی که اخیرا فیلم سینمایی «قاموس» را در ژانر وحشت و آخر زمانی جلو دوربین برده است، درباره ایده شکل گیری این فیلم به ایسنا اظهار داشت: سال قبل مستندی را با نام «هفاف» ساختیم که نامش هم از این باور می آید که شیطان بچه، شرکا و همدستانی دارد و نام یکی از بچه های شیطان هفاف است که کارش ناپدید کردن مومنان در صحراها، دریاها و بیابان ها است. برای این مستند حدود ۴۰ روز با افرادی که مدعی جن گیری و ارتباط های خاص بودند، مصاحبه کردیم. زمانی که مستند کامل شد متوجه شدم حیف است که در چارچوب مستند باقی بماند چونکه تعداد مخاطبان مستند از مخاطبان فیلم سینمایی کمتر است. پس تصمیم گرفتم آنرا در چارچوب فیلم تولید کنم بنا بر این «قاموس» را کلید زدم و هم اکنون مشغول فیلمبرداری این کار هستیم.
او درباره لوکیشن های انتخاب شده در ابرکوه یزد و اقلید فارس بیان کرد: برای من مهم بود که فیلم لازمان و لامکان باشد. بنا بر این مناطق کویری مانند یزد و شمال استان فارس را انتخاب کردم چونکه ما از قدیم زمانی که می خواستیم موجودات این چنینی را تصور نماییم خانه ها و قلعه های متروک در مناطق کویری را به یاد می آوردیم. برای انتخاب لوکیشن ها حتی به قزوین، اصفهان، اطراف تهران و... هم سر زدم، اما مکان مورد نظر را پیدا نکردم. البته در ابتدا قرار بود همه فیلم را در استان یزد تصویربرداری نماییم ولی از آن جاکه در زمان شروع فیلمبرداری هوای آن منطقه گرم بود به این نتیجه رسیدیم منطقه ای را انتخاب نماییم که به لحاظ آب و هوایی بهتر باشد و در نهایت به سراغ ابرکوه یزد و اقلید فارس رفتیم.
براتی با اشاره به حضور بازیگر شناخته نشده در این فیلم اظهار نمود: اگر به کارهایی که در ژانر وحشت در کل دنیا ساخته شده است، نگاهی بندازیم متوجه می شویم که جز معدود کارهایی که از بازیگران چهره استفاده شده است بقیه کارها از بازیگران شناخته نشده بهره برده اند. ما نیز از روز اول با بازیگران چهره گفت و گو کردیم و در حقیقت آنها هم برای بازی در این فیلم رضایت داشتند و ما هم راضی بودیم اما جلوتر که رفتم متوجه شدم یک بازیگر چهره نقش هایی را که بازی می کند برای مخاطب قابل حدس است و مخاطب همیشه تصور خاصی از کاراکتر او دارد؛ بنا بر این تصمیم گرفتم حداقل در اپیزود اول از بازیگر غیرچهره که البته کار سختی هم هست، استفاده کنم.
او با اشاره این که فیلم در سه اپیزود و با یک اسپانسر ایجاد می شود و نیز قسمتی از مراحل فنی همزمان با تصویربرداری در حال انجام می باشد افزود: در ایران ژانری با نام آخر زمانی وجود ندارد در صورتیکه در همه دنیای علم، منطق، مورخان و پژوهشگران به این معتقد هستند که دنیا روزی تمام می شود و اتفاقاتی مقرر است در مقطعی از تاریخ رخ بدهد که بسیار مهم می باشد. این اتفاق که به آخر زمان مشهور است و همه ادیان ابراهیمی آنرا قبول دارند در واقع موجب در هم پیچیدن عوالم می شود. فضای «قاموس» در حقیقت این چنینی است.
براتی درباره چالش های ساخت فیلم در ژانر وحشت اظهار داشت: اگر یک فیلمساز قرار باشد فیلمی را بسازد که در قالب متداول و معمول است، وزارت ارشاد بسیار آسان تر همکاری می کند. همین طور اگر فیلمساز با هر عنوانی مانند شاخ اینستاگرام، موزیسین و... معروف شده باشد، آسان تر پروانه ساخت می دهند اما کسانی که فیلمساز هستند و تازه فعالیت خودرا آغاز نموده اند کارشان سخت تر است. باوجود آن که دوستان ما در وزارت ارشاد کار اول من یعنی «ماهی و برکه» را دیده اند، اما برای پروانه ساخت بسیار مرا اذیت کردند تا در نهایت مجبور شدم با کشور ثالثی وارد قرارداد شوم و مقرر است فیلم را بعد از اختتام کار به آنها بفروشم. در حقیقت شرکتی که من با آنها قرارداد بسته ام اصلا ایران نیست.
کاگردان «قاموس» اشاره کرد: این کار را انجام دادم چونکه می دانستم با اوضاع نامناسب اکران، پخش کنندگان سینما و مجوزهای وزارت ارشاد وارد چالش خواهم شد همان گونه که برای فیلم قبلی خود یعنی «ماهی و برکه» با مشکل مواجه شدم.
براتی اضافه کرد: چرا کارگردانان بنام ایرانی که در خیلی از فستیوال ها برای فیلم های خود جایزه می گیرند کارهای شان هیچ گاه در ایران پخش نمی شود؟ شاید گاهی سیاست ها و محتوای فیلم ها با نظر دوستان سازگار نباشد و جلو پخش فیلم را بگیرند اما در خیلی از مواقع بی عدالتی ها و دست اندازهایی که اتفاق می افتد موجب می شود توجه فیلمساز به سمت کشورهای دیگر برود.
او در آخر درباره درخواست ها برای لغو پروانه ساخت بیان کرد: به نظر من یک فیلمساز نیازی به پروانه ساخت ندارد، چونکه اگر فیلم خوب بسازد مردم آنرا تماشا می کنند و اگر هم مناسب نباشد مخاطب ندارد. این چارچوب ها به نظر من یک شوخی بیش نیست و فکر می کنم هنرمندان باید به دنبال حذف این پروانه باشند.
منبع: artkit.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب